Πού είναι ο πολιτισμός;

Που και που με πιάνει νοσταλγία για το χθες και κάθομαι και κοιτάζω φωτογραφίες από ταξίδια. Να'μαι λοιπόν σε μία φωτογραφία στο London Tube (έτσι λέγεται το μετρό στην Αγγλία για όσους δεν το γνωρίζουν). Και το μυαλό μου με γυρίζει πίσω στην ωραιότερη πόλη που έχω επισκεφθεί ως σήμερα.

Από τα μαθητικά μου χρόνια, από το γυμνάσιο συγκεκριμένα, έχω τρέλλα με την μουσική. Από 11 χρονών λοιπόν παρακολουθούσα ραδιοφωνικούς παραγωγούς να πηγαινοέρχονται στο Λονδίνο, που για μένα ήταν και εξακολουθεί να είναι η πρωτεύουσα της μουσικής βιομηχανίας! Ήταν το μεγαλύτερο όνειρό μου επομένως να πάω στο Λονδίνο. Και χαίρομαι που αυτό το όνειρο το πραγματοποίησα σε ηλικία 21 χρονών (χάρη στο έταιρον ήμισυ!) και μάλιστα πήγαινα από τότε σχεδόν κάθε χρόνο μία ή δύο φορές (για να δω το έταιρον ήμισυ, που σπούδαζε εκεί), μιας και βρέθηκα και εγώ να σπουδάζω στο Βέλγιο και στην Γαλλία. Και κάθε φορά μου άρεσε όλο και περισσότερο η πόλη αυτή!

Ποιός ο λόγος θα μου πείτε που γράφω το post αυτό; Η μουσική και το θέαμα γενικότερα. Θυμάμαι να περπατάω στους διαδρόμους του London Underground και να χαζεύω ένα σωρό αφίσες για νέες κυκλοφορίες CDs γνωστών καλλιτεχνών (Madonna, Robbie Williams, Kylie Minogue etc etc etc). Επίσης αφίσες καινούριων ταινιών που έσπασαν ταμεία (LOTR, The Incredibles, Harry Potter και κάθε είδους νέα ταινία). Κάθομαι λοιπόν και αναρρωτιέμαι... Γιατί στην Ελλάδα δεν συμβαίνει κάτι αντίστοιχο; Trailer νέων ταινιών βλέπεις μόνο αν πας στον κινηματογράφο ή αν παρακολουθήσεις κάποια εκπομπή αφιερωμένη στον κινηματογράφο στην τηλεόραση (που είναι μετρημένες στα μισά δάχτυλα του ενός χεριού). Επίσης για κυκλοφορίες νέων CDs πρέπει να ακούς συγκεκριμένους ραδιοφωνικούς σταθμούς, που ενδεχομένως να μην συμπίπτουν με τα μουσικά σου ακούσματα. Καλά για μουσική εκπομπή στην TV ούτε λόγος. Έχουν εκλείψει τελείως! Πώς λοιπόν περιμένουμε η χώρα αυτή να προάγει πολιτισμό όταν οι μόνοι καλλιτέχνες που προβάλλονται είναι οι ίδιοι και οι ίδιοι γαβ-γαβες; Και η μόνη χαρά του μέσου Έλληνα είναι το μπουζουκοντιριντάχτα; Αφού αυτό του προβάλλουν 24 ώρες το 24ώρο αυτό τρώει και εκείνος!

ΟΚ θα μου πείτε στην Ελλάδα δεν έχουμε μετρό, παρά μόνο στην Αθήνα. Θα μπορούσαν κάλλιστα να μπουν αφίσες στα λεωφορεία όμως. Ή ακόμα καλύτερα να βαφτούν ολόκληρα τα λεωφορεία, όπως πολύ πετυχημένα συμβαίνει στο Λονδίνο. Να αρχίσει ο Έλληνας να βλέπει γύρω του ότι υπάρχουν και άλλες επιλογές. Να ξεφύγει από την μιζέρια και την μονοτονία και να μπει λίγο χρώμα στην ζωή του.

Ξέρω ότι αυτό πιθανόν να μη συμβεί και ποτέ. Αναλωνόμαστε στα ίδια και τα ίδια πιστεύοντας ότι δεν έχουμε επιλογές, διότι μας τις έχουν περιορίσει απίστευτα. Τα clubs και οι discotheques είναι ελάχιστα ενώ παλιότερα υπήρχαν περισσότερα. Αντιθέτως τα μπουζούκια φυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια.

Τέλος πάντων... Καθένας ας έχει τις προτιμήσεις του και ας τις στηρίζει, χωρίς να παρασέρνεται από το κύμα της εποχής. Τρόποι διασκέδασης υπάρχουν πολλοί... Από έναν κινηματογράφο ως το να παίξεις επιτραπέζια στο σπίτι σου με μια καλή παρέα!